Mijn verhaal

“The privilege of a lifetime is to become who you truly are.” ~ Carl Jung
Authenticiteit en verbinding. Twee woorden die we steeds vaker te horen krijgen in deze gefragmenteerde wereld. Wanneer we even inzoomen op “authenticiteit”, dan kunnen we stellen dat elke mens in dit leven komt als een unieke expressie hier op aarde. Elke persoon komt met zijn eigenste blauwdruk en waarde, als een energetische handtekening. Met unieke doelen, gedachten, gevoelens, verlangens en noden. Als we het zo bekijken spelen we allemaal een rol in het groter geheel, vanuit onze volmaakte essentie.
Als herstelgericht werker heb ik het steevast over (terug) verbinding maken met de ander. Maar om dit op een duurzame manier te kunnen doen, is ook de verbinding met onszelf noodzakelijk. Telkens opnieuw kunnen voelen en uiten wat we zelf verlangen. Contact maken met onze kern, met wat er echt leeft. Doorheen alle maskers, lagen en muren. Het is een ware levenskunst! Vanuit mijn ervaringen met slachtoffers op het parket en als mobiele crisisbegeleider in de jeugdhulp en geestelijke gezondheidszorg, ontvouwde zich mijn missie.
Als ik verder terugkeer naar mijn vroege kindertijd tot zelfs voor m’n geboorte, generaties terug; voel ik een diepe dankbaarheid voor het pad dat ik gekozen heb. Als jong kind ontwikkelde ik een hoge gevoeligheid voor onzuiverheden, leerde ik observeren en dingen in vraag stellen. Weerstand, conflict en suïcidaliteit zijn thema’s die ik vanbinnen en vanbuiten doorgronde. Ik leerde deze dingen vanuit coping. Tijdens het proces van volwassen worden, integreerde ik deze overlevingsmechanismen als mijn persoonlijke talenten. Dat is ook hoe ik wil kijken naar trauma. Er zitten vele talenten en inzichten in verscholen, ze geven ons onze richting in dit leven.
Los van mijn diploma’s, zie ik mezelf het liefst als ervaringsdeskundig. De mensen met wie ik werk leren mij minstens even veel als ik hen. Ik zie onze onderlinge verbondenheid, niet zomaar een cliënt-begeleider dynamiek. Wel, gaan we samen op reis doorheen jouw leven en welke parels daar allemaal te vinden zijn. Vaak zitten die, net als onze trauma’s ook ergens in het onbewuste. Daar vinden we wie jij werkelijk bent, wat jouw missie in dit leven is, je diepste verlangens, …
Daar gaan we samen op zoek, hoe jij ook jouw pijn kan gaan omzetten in talenten.
Het werken met gezinnen:
Pas na een decennium mobiel crisiswerk met gezinnen, had ik mijn visie scherp. Ik heb geleerd mensen dichter bij elkaar te brengen, en dat is wat ik het liefste doe. Onderweg geraakte ik heel erg geboeid door menselijke relaties, de existentiële laag van crisissen en psychische kwetsbaarheid. Gezinnen en partners, ouders, kinderen, broers en zussen, collega’s, ... Ik betrek ze graag via een opstelling, maar nog liever fysiek.
Sinds ik met mijn partner, Erwan de Open hart cirkel opleiding volgde, en wij ook in onze eigen gezinnen het openhartig spreken zijn beginnen oefenen, is er een wereld voor ons open gegaan. Wij geloven heel sterk dat er grootse bewegingen gebeuren, wanneer we mensen met hun geliefden mogen samen zetten!
Gezinnen die het gevoel hebben vast te zitten, kunnen terecht bij Verwant(.online). We staan jullie graag in duo bij, via de Open-hart-cirkel-methodiek of een gepersonaliseerd traject.
Holistische gezondheid en lichaamswerk:
Daarnaast kan je bij mij terecht met vragen over chronische ziekte en voeding. Dankzij de diagnose HPV, multi-systemische infectieziekten (waaronder Lyme) en omgaan met burn-out symptomen, liet ik destructieve voedingsgewoonten en verslavingen beetje bij beetje los. Eerst in het extreme, om er uiteindelijk een gezonde balans in te vinden. Ik leerde over bewust koken, plantengeneeskunde en de impact daarvan op ons lichaam en de planeet.
Nu geloof ik dat we van onze ziektes, waardige bondgenoten kunnen maken. Wie ziek wordt heeft een belangrijke les te leren.
Recentelijk verdiep ik me vooral in systemische wetten, lichaamsgerichte traumabehandeling, de fascia en de kunst van het ‘spaceholden’; dewelke ik leerde in o.a. bondingtherapie en het begeleiden van groepen.
Hoe ik kijk naar traumawerk:
Ik botste in mijn werk binnen de Geestelijke Gezondheidszorg op verschillende meningen en inzichten over het gevaar van "herbeleven", waarmee ik ervaring (en waarover ik bedenkingen) heb. De ene professional is ervan overtuigd om niet te veel te gaan graven naar oorzaken, de ander focust zich dan wel weer op de waaroms van de crisissen waarin mensen terecht komen. Beide visies kunnen juist zijn, of niet. Het hangt er allemaal vanaf van waaruit we er zelf in staan als therapeut en wat elk individu in het hier en nu nodig heeft.
Daarnaast leeft er een neiging in elke mens, om de pijnlijke dingen die ons overkomen, uit de weg te gaan. Daartussen ligt een fijne grens. Er schuilt daar ook de valkuil van vermijding of “bypassen”. We krijgen onze lessen en patronen steeds harder in ons gezicht of kunnen zo jaren onnodig (?) in cirkeltjes draaien.
Wat er mij boeit, is hoe onze trauma's opspelen in onze (volwassen) levens en relaties. In elk herval, zit een verdieping. Daar worden het kansen om dichter bij onszelf te komen. Ik geloof heel sterk in werken met wat zich aandient, zonder de voeling te verliezen met primaire emoties en mogelijke blinde vlekken.