Dit is hier zo een beetje een reclameboodschap vermengd met een  oprecht delen van mijn innerlijk proces rond afscheid nemen van koffie. Eigenlijk hou ik niet zo van reclame maken op sociale media. Ik ervaar de leerprocessen in het ondernemerschap wel als boeiend, nu ik langdurig thuis ben en zo stilletjes aan het zoeken ben hoe ik mij heel voorzichtig zinvol kan blijven bezig houden.

Vandaag voel ik een impuls om iets te schrijven over een idee, iets wat bijzonder lang heeft zitten pruttelen. Gisteren tijdens een dagje bonding kwam het allemaal tot een kookpunt. Ik heb het voelen lostrillen en heb het er letterlijk uit geschreeuwd, voor ons allemaal.

De dagen worden warmer en lichter. Ik herken een verlangen om de natuurlijke cyclus te volgen en het jeugdige karakter van de lente te belichamen. Tegelijk voel ik de nood nog iets langer te blijven liggen in mijn warme nest. In mijn laatste schrijven benoemde ik een donkere winter, een periode van crisis waar ik ben doorgegaan. Mijn persoonlijke ervaring, mijn werk met cliënten en mijn tijd in Re-Member en de Open Hart Cirkels leert me dat periodes van crisis geen redenen tot paniek hoeven te zijn.  

Afgelopen winter was, voor mij althans, een donkere en verwarrende periode. Het kan pijnlijk zijn om delen van jezelf (opnieuw) tegen te komen wanneer je dit niet verwacht. Het beeld dat ik van mezelf had werd in vraag gesteld. Een diep wroeten in het innerlijke van mijn wezen was nodig. Terug naar de essentie, mijn kern.

Erwan is 30 geworden! We zijn op zelfzorg-weekend geweest om dat te vieren. Zijn vol-ledige 20-er periode heb ik met hem gedeeld ... Die gedachte raakt mij, tot diep in mijn kern. Zoals sommigen onder jullie misschien al weten, het ging niet altijd zonder slag of stoot. Recent nog, tijdens de overgang naar dit nieuwe kalenderjaar, maakten we een diepgaande crisis mee. Intussen opnieuw de weg naar elkaar aan het terugvinden, zoals we steeds weer doen. En telkens hebben we weer iets nieuws over ons zelf geleerd. Over wat we hier te doen hebben. 

De overgang van oud naar nieuw was een héél pittige periode. Meermaals mocht ik mezelf tegenkomen, momenten waarin het enige wat ik herkennen kon was “ik weet het niet”. De twijfel en onzekerheid die deze staat met zich meebracht deed me teruggrijpen naar welbekende, soms destructieve, patronen. Een pijnlijke herinnering aan wat ooit was en blijkbaar nog steeds is. Een uitnodiging om dieper te gaan en de volgende stap te zetten in mijn helingsproces. Even leek het alsof ik terug bij af was, alsof ik cirkels aan het lopen ben, maar door de stappen te zetten besef ik dat het iedere keer toch een beetje anders is. Het leven beweegt in spiralen, niet in cirkels.  

Elk jaar tussen Kerst en Driekoningen zijn er de 12 heilige nachten. Een tijd waarin de natuur en de tradities ons uitnodigen om het werk neer te leggen, te reflecteren op wat er is geweest en al dromend een blauwdruk voor het nieuwe jaar te ontvangen. In de natuur zie je dat de bomen nu echt kaal zijn. 

Wanneer iemand anders omschrijft hoe je je voelt, dan weet je dat we allemaal verbonden zijn. Dan komt het binnen, tot diep in m'n cellen, een beetje zoals de lyme. 

Met iedere jaarring die ik dragen mag, slaag ik er in me iets beter te verbinden met het cyclische van de Natuur. Wijsheid komt met de jaren, zeggen we dan. En ook al is niet iedere ring even breed of hebben ze misschien een onregelmatige vorm, dat is helemaal oké. De boom groeit zoals hij groeit, in zijn eigen uniciteit en toch verbonden met de andere bomen en planten rondom hem.  

Hij heeft zijn vader gemist, dus krijgt 'm op bezoek, een hele authentieke versie. Een weerzien zo zacht, liefdevol. Hij noemde zichzelf de eeuwige twijfelaar, hij werd de eeuwige twijfelaar. En vond de daadkracht in zichzelf.

Huis Re-member heeft ruimte en is op zoek naar sprekers, ervaringsdeskundigen en experts, die willen komen delen met professionals en lotgenoten over: psychisch lijden, trauma, labels en diagnoses, geestelijke gezondheidszorg, familie en naasten betrekken, ... 

Waarschuwing, ... lang verhaal ... Ben ik ooit klaar, met de Geestelijke “Gezondheidszorg”? ADHD, Autisme, Borderline, Angststoornis, Dwang-stoornis, Eetstoornis, Bipolariteit, Narcisme, Depressie, Oppositioneel Opstandig gedragsprobleem, ...

Gisteren heb ik opnieuw een opstelling mogen begeleiden, voor Erwan deze keer. Het thema was "hoofd, hart en buik". Met de intentie om in te voelen rond een bepaald dilemma waar hij mee bezig is. De essentie die we achteraf uit de oefening haalden "Ga ervoor, je buik weet wat te doen."

In de wereld van de hulpverlening word ik als hulpverlener al snel overspoelt door allerhande theoretische kaders, methodieken en technieken. Zowel in de basisopleidingen in hogescholen en universiteiten, als de opleidingen die je kunt volgen bij onafhankelijke organisaties wordt er een steeds breder wordend spectrum aan visies en ideologieën aangeleerd. Van de traditionele therapeutische dialoog tot vragenlijsten, veiligheidsplannen en tientallen creatieve therapieën, allen om het lijden van ons wezen in kaart te brengen.  

Verruimd begrip van  burn-out. Er was eens, een jonge vrouw.. Een stroom van inspiratie die door kwam, ergens diep in de nacht. Wat had ze dat gemist. 2022 was een rollercoaster. Eigenlijk voelt haar leven als een aaneenschakeling daarvan, maar dat is maar hoe ze het nu ervaart. Er waren ook rustige periodes, periodes van slaap en afleiding, periodes waarin ze dacht dat het goed ging.